हेलिकॉप्टर उडवून पोलिसाचा जीव वाचवणारा देवमाणूस!

लोकस्पर्श न्यूज नेटवर्क

गडचिरोली, ६ ऑगस्ट :

एक आदिवासीबहुल नक्षलग्रस्त भाग. एका दुर्गम पोलिस ठाण्यात ड्युटीवर असलेला तरुण पोलिस नाईक अचानक कोसळतो. छातीत कळ उठते. श्वास धडपडतो. काही क्षणांत प्राण जाण्याची भीती. आणि तेव्हाच आकाशातून एक गर्जना उमटते — हेलिकॉप्टरची.

पण हे फक्त यंत्र नव्हतं… ही होती माणुसकीची झेप.

गडचिरोलीच्या हेडरी भागात कर्तव्यावर असलेले पोलिस नाईक राहुल गायकवाड यांना तीव्र हृदयविकाराचा झटका आला. त्यांच्या जीवाला धोका होता. जवळपास कोणतीही हृदयरोग विशेषज्ञ सेवा नव्हती. वेळ हातातून निसटत होता.

त्याच वेळी, लॉईड्स मेटल्स अँड एनर्जी लिमिटेड (एलएमईएल) चे व्यवस्थापकीय संचालक बी. प्रभाकरन हे सुरजागड खाण तपासणीसाठी हेडरीत होते.

जेव्हा गायकवाड यांना वाचवण्यासाठी हेलिकॉप्टरची आवश्यकता निर्माण झाली, तेव्हा प्रभाकरन यांनी केवळ हेलिकॉप्टर दिलं नाही, तर स्वतःच पायलट बनून ते उडवलं. त्यांनी आपल्या सर्व बैठका रद्द केल्या. संपूर्ण वेळ आणि लक्ष एका अनोळखी पोलिसासाठी दिलं.

तो क्षण होता — सामाजिक जबाबदारीच्या पलीकडची एक मौन पण बोलकी मानवता.

एलएमईएलच्या हॉस्पिटलमध्ये प्राथमिक उपचार सुरू झाले. तातडीने ईसीजी घेतल्यावर ‘अँटीरियर लॅटरल वॉल मायोकार्डियल इन्फार्क्शन’ असल्याचे निदान झाले. औषधोपचार देऊन त्यांना तातडीने नागपूरला हलवण्याचा निर्णय झाला.

२:४५ वाजता हेलिकॉप्टरने हेडरीहून उड्डाण घेतलं. हेलिकॉप्टरमध्ये प्रशिक्षित नर्स, आवश्यक औषधे, आणि प्रभाकरन स्वतः उपस्थित होते. ३:४० वाजता नागपूर विमानतळावर लँडिंग झाले.

ऑरेंज सिटी हॉस्पिटलमध्ये त्यांच्यावर यशस्वी उपचार झाले. हृदयातील अडथळा काढण्यात आला. ४ ऑगस्टला स्टेंट बसवण्यात आला. ५ ऑगस्टला ते घरी परतले — फक्त उपचारामुळे नव्हे, तर माणुसकीच्या वेळेवर झालेल्या झेपेमुळे.हे हेलिकॉप्टर नव्हतं, तर आशेच्या पंखांनी भरलेली एक माणूस-जात.

हा माणूस कोण?..

बी. प्रभाकरन — एक यशस्वी उद्योगपती. पण त्याचबरोबर एक प्रमाणित प्रायव्हेट पायलट. त्यांना विमान व हेलिकॉप्टर दोन्हीसाठी परवाना आहे. त्यांचा अनुभव केवळ खाण प्रकल्पांपुरता मर्यादित नाही; तो दुर्गम भागात माणसं जोडण्याचा सेतू बनतो.

गडचिरोलीसाठी एक आदर्श.

हा केवळ एक अपवाद नव्हता, तर दुर्गम आदिवासी भागातल्या आरोग्यसेवा, पोलिस दल आणि नागरी सहकार्याचं उत्तम उदाहरण होतं.

गडचिरोलीसारख्या भागात अशा झपाटलेल्या संवेदनशीलतेची गरज आहे — जिथे प्रणय नव्हे, तर प्राण वाचवणं हेच खरे नेतृत्व.