संपादकीय लेख — लोकशक्तीच्या भाषेत, परखडपणे आणि सजगपणे लिहिलेला, व्यवस्थेला सवाल करणारा:

लोकस्पर्श न्यूज नेटवर्क 

ओम चुनारकर: आम्ही याला ‘अपघात’ मानू शकत नाही. आम्ही याला ‘नियतीची खेळी’ही मानू शकत नाही.

हे ‘मृत्यू’ नव्हे – ही व्यवस्थेच्या बेशिस्तपणाची शिक्षा होती!

शंकर गावडे हे शिक्षक होते. केवळ वर्गात शिकवणारे नव्हे, तर समाजात आशेचे बीज रोवणारे. त्यांच्या जाण्याने केवळ त्यांच्या कुटुंबावर नव्हे, तर संपूर्ण समाजावर शून्यतेची सावली पसरली आहे. पण या शोकांतिकेच्या गर्भात एक भीषण प्रशासकीय अपयश लपलेले आहे.

आलापल्ली बसस्थानक परिसर हे अपघातांचे ‘हॉटस्पॉट’ बनत चालले आहे. रस्त्यावर फळविक्रेते, स्टॉलवाले, चारचाकी-दुचाकींचा उच्छाद, अवैध प्रवासी वाहतूक करणाऱ्या गाड्यांची गर्दी… आणि याला रोखणारे कोणीच नाही! दिवसेंदिवस तक्रारी होत राहतात, पत्रके जातात, निषेध होतात – पण यंत्रणेला जाग येत नाही.

प्रशासनाची जीर्ण झालेली पद्धत

अतिक्रमण काढण्याच्या मोहिमा म्हणजे “आज धरणं, उद्या विसरणं” – इतकीच त्याची व्याप्ती. वाहतूक पोलीस हे एखाद्या खास व्यक्तीच्या दौऱ्यासाठीच ‘भेट’ देतात.आणि गावातील ग्रामपंचायतीकडे नियोजन नावाची गोष्ट कधीच गेली नाही.

हा अपघात नव्हता – ही यंत्रणेच्या निष्क्रियतेची थेट जबाबदारी होती!

शंकर गावडे हे झेब्रा क्रॉसिंग नसलेल्या, वाहतुकीच्या कोणत्याही नियमनाशिवाय भर रस्त्यावरून जात होते, आणि मागून आलेल्या भरधाव ट्रकने त्यांना चिरडले. ही घटना व्यवस्थेच्या बेजबाबदारपणाची चिरफाड करणारी आहे.

ही लाज कोण पुसणार?

• प्रश्न उभा राहतो – दोषी कोण?
• ट्रकचालक? की तो ट्रक चालवू शकला इतकं मोकळं रस्ता ठेवलं त्यासाठी जबाबदार प्रशासन?
• गावडे गुरुजींचा मृत्यू हा कुणाच्याही घरचा असू शकतो – तुम्हा-आमच्याही घरचा.

पण सगळ्यात लज्जास्पद गोष्ट म्हणजे, आजही ही यंत्रणा फक्त पोलीस तपास सुरू आहे या एका वाक्यात स्वतःची जबाबदारी झटकत आहे.

शंकर गावडे नावाचं एक प्रश्नचिन्ह

त्यांच्या पत्नीचा आक्रोश, सहकाऱ्यांचा शोक, आणि गावकऱ्यांचा संताप – हे सगळं फक्त भावनिक नाही. हे संवेदनशील व्यवस्थेकडे मागण्या करणारे आवाज आहेत.

▪️ पादचाऱ्यांसाठी पायाभूत सुविधा असत्या का?

▪️ वाहतूक पोलीस कायमस्वरूपी तैनात असते का?

▪️ रस्त्यावर अतिक्रमण नसतं का?

▪️ जिल्हा प्रशासन संवेदनशील असतं का? तर आज गावडे गुरुजी आमच्यात असते. आणि म्हणूनच आजचा हा संपादकीय लेख फक्त टीका नाही – हा इशारा आहे!

काय हवे?

1. गावडे कुटुंबाला न्याय – केवळ भरपाई नव्हे, तर सन्मानपूर्वक मदत.

2. बसस्थानक परिसरात तातडीने रचना बदल – वाहतूक पोलीस, सीसीटीव्ही, पादचाऱ्यांसाठी झेब्रा क्रॉसिंग.

3. स्थायी अतिक्रमण विरोधी पथक.

4. या अपघाताची उच्चस्तरीय चौकशी.

शेवटी…

शंकर गावडे हे गेले…

पण त्यांनी सोडलेला प्रश्न – “या बेशिस्त समाजात माणूस सुरक्षित आहे का?” – हा आपल्या सर्वांसाठी आहे. आणि जर या प्रशासकीय गोंधळावर आपण आता तरी आवाज उठवला नाही, तर उद्याचा गावडे तुमच्यातलाच कोणी असेल.